Nasza wyprawa

Wstajemy rano, jemy śniadanie, pakujemy obóz i z żalem opuszczamy to piękne miejsce. Ten dzień to "uczta" - zwiedzanie najsłynniejszych Raukarów - Langhammars. Faktycznie jest pięknie, klimat jakby księżycowy. Wiele różnego rodzaju skał wapiennych wyrzeźbionych przez wiejące tutaj wiatry. W raukarach turyści dopatrują się różnych symboli. Co kto widzi zależy w dużej mierze od jego wyobraźni. Jeden raukar to głowa człowieka inny żółw, a jeszcze inny foka.

Z Langhammars kierujemy się na południe zachodnim wybrzeżem wyspy. Po drodze są jeszcze liczne raukary. Nie tylko Langhammars robi piorunujące wrażenie! Są jeszcze rezerwaty Digershuvud i Gamlehamn, a po drodze wioska rybacka Helgumannen.

Z Gamlehamn kierujemy się pod kościół Faro, centralny punkt wyspy, a następnie wschodnim wybrzeżem zjeżdżamy w dół natrafiając m.in. na ślad istnienia kościoła S:T Olofson. W końcu docieramy z powrotem do miejsca przeprawy na Gotlandię. Czekamy na prom, dzień jest dość pochmurny i w międzyczasie zaczyna padać. Przeprawiamy się na Gotlandię i lądujemy pod sklepem ICA na Farosud. Pogoda pogarsza się, zaczyna mocno padać. Pod zadaszeniem sklepu spędzamy kilka godzin czekając aż się wypogodzi.

W końcu deszcz przechodzi w mżawkę. Mając dość bezproduktywnego siedzenia pod sklepem wsiadamy na rowery. Coraz bardziej daje znać o sobie kolano, zdajemy sobie sprawę że dziś nie zajedziemy zbyt daleko. Powoli rozglądamy się za miejscem noclegowym, po drodze jest jeszcze miejsce które nas intryguje - to hotel Furillen urządzony na terenie starej fabryki czy też kamieniołomu. Dojechanie do tego miejsca wymaga zjechania z trasy, mimo to decydujemy się. Jadąc w stronę Furillen aktywnie szukamy miejsca noclegowego, nic godnego uwagi nie udaje się odnaleźć. Znowu zaczyna robić się dramatycznie, zapada zmrok, pogoda jest "mokra", obolałe kolano wyraźnie nas spowalnia. Nie mogąc znaleźć dogodnego miejsca noclegowego docieramy do Furillen. W końcu decydujemy się rozbić namiot w stosunkowo niewielkiej odległości od hotelu, mając nadzieję że nikt nas stąd nie przegoni. Tak na szczęście się nie dzieje. Z perspektywy czasu uświadamiam sobie że po Ekeviken, zrobiliśmy się zbyt ostrożni przy wyszukiwaniu miejsca noclegowego. Jest ciemno, kładziemy się spać, dzień nas zmęczył ale warto było.

Pokaż Gotlandia - Nocleg IV na większej mapie

Dodaj opinię: